Erekcja – czym tak właściwie jest?

Nie ma chyba takiej drugiej części ciała, którą mężczyzna by bardziej cenił. Od zawsze przyrodzenie było ważne w męskości. Kiedy osiąga duży rozmiar i działa dobrze buduje męskość i jest powodem do dumy. Kiedy jednak coś zaczyna szwankować, męska samoocena może drastycznie spaść.

Erekcja – czym jest i czemu służy?

Erekcja nie dotyczy tylko męskiego członka. Erekcją nazywamy ogólne powiększenie i usztywnienie narządu, który jest zbudowany z ciał jamistych. Dzieje się tak z powodu zwiększonego dopływu oraz jednoczesnego zmniejszonego odpływu krwi z organu.

Jednak najczęściej kojarzy się z męskim członkiem, ponieważ wzwód penisa jest najczęstszym takim zjawiskiem. Erekcja pozwala na kopulację. U kobiet występuje powiększenie się brodawek sutkowych oraz łechtaczki.
Pod jakim warunkiem może dojść do erekcji?

Do erekcji może dojść tylko wtedy gdy układ nerwowy i naczyniowy działają prawidłowo. Kluczową rolę odgrywają także ciała jamiste – są to struktury naczyniowe zbudowane z tzw. jamek. Gdy członek jest w spoczynku, jamki są niemalże puste. W momencie, gdy dociera do nich krew, zostają nią silnie wypełnione, zwiększają swoją objętość i napinają błonę białawą, co uciska żyły, a to zapobiega przed odpływem krwi. Krew do jamek trafia głównie z tętnicy głębokiej prącia, a także (już w mniejszym stopniu) z tętnicy grzbietowej prącia.

Stan wiotkości narządów płciowych jest możliwy do utrzymania przez toniczną aktywność nerwów współczulnych ze splotu podbrzusznego dolnego. Aktywność tychże nerwów powoduje zwężanie tętnic (nie licząc naczyń wieńcowych).

Jeżeli erekcja nie ustaje, zostają wydzielane mediatory rozszerzające naczynia, a także pojawia się skurcz mięśni krocza. Wtemczas w ciałach jamistych ciśnienie przekracza 150 mm Hg, a to umożliwia kopulację.
Najczęstsze przyczyny erekcji

Rozszerzenie naczyń krwionośnych oraz zwiększenie napływu krwi
Powiększenie zatok naczyniowych
Poluźnienie tkanki mięśniowej ciał jamistych
Nasilona czynność przywspółczulna
Nacisk żył wypustowych
Zatrzymanie krwi w ciałach jamistych przez nasilony opór żylny
Obniżenie odpływu żylnego przy niezmienionym napływie tętniczym.

Przyczyny erekcji

Wzwód jest możliwy do osiągnięcia poprzez bodźce podniecające, które mogą płynąć nerwami czuciowymi (dotyk) lub bezpośrednio z mózgu (wyobraźnia, zmysły). Może być również spowodowana poprzez mechaniczne pobudzenie narządów płciowych (np. masturbacja) albo przez czynniki psychogenne. Co ciekawe, to właśnie dotyk, zapach, dźwięk i wyobraźnia to główne czynniki występowania erekcji u zwierząt.

Czasami dochodzi do niespodziewanych erekcji spowodowanych przez wysoką aktywność neuronów znajdujących się w ośrodkach mózgu. Erekcja często towarzyszy również podczas fazy snu REM. Inaczej, to nocne erekcje, które są całkowicie naturalne. Występują od niemowlęctwa aż do późnej starości. Podczas jednej nocy może dochodzić aż 6 razy do takiej erekcji, a łączny czas ich trwania może sięgać 100 minut. Dzięki temu wyróżniamy trzy wzorce erekcji:

Wzorzec psychogenny – erekcja spowodowana przez zmysły i wyobraźnię,
Wzorzec odruchowy – erekcja spowodowana przez drażnienie mechanoreceptorów okolic genitalnych,
Wzorzec nocny – erekcja spowodowana przez fizjologiczne procesy organizmu (całkowicie naturalnie).

Mało kto wie, ale do erekcji może dochodzić również przez zmiany miażdzycowe i cukrzycę (głównie, gdy nie jest leczona). Wzwód jest potrzebny, by odbyć stosunek seksualny. Jego brak może być spowodowany przez impotencję.
Biochemiczność erekcji

Neurony, które biorą udział w procesie erekcji (grupa NANC) uwalniają na swoich końcach tlenek azotu oraz acetykocholinę, adenozynę i VIP (wazoaktywny peptyd jelitowy) – dodatkowo zwiększają one produkcję tlenku azotu przez komórki śródbłonka. Tlenek azotu jest głównym mediatorem erekcji. Powstaje w autonomicznych zakończeniach nerwowych przez deaminację argininy. Później pobudzą ją do wytwarzania związków wysokoenergetycznych cyklicznego monofosforanu guanozyny poprzez połączenie się z receptorami cyklazy guanylowej. Mówiąc „po polsku”, doprowadza to do rozkurczu mięśniówki naczyń oraz ciał jamistych prącia – do tego naturalnie zwiększa do nich napływ krwi. Tym samym wraz ze wzrostem ciśnienia krwi w ciałach jamistych rozpoczyna się stopniowe zaciskanie naczyń żylnych, co powoduje, że zmniejsza się odpływ krwi, a także zwiększa jej napływ do zatok ciał jamistych. W efekcie prącia jest bardzo usztywnione.

Działanie enzymu fosfodiesterazy typu 5 powoduje ustępowanie wzwodu. Enzym powoduje zmniejszenie stężenia cGMP poprzez jego rozłożenie. Często wielu mężczyzn stosuje leki, które są selektywnymi kompetytywnymi inhibitorami fosfodiesterazy typu 5 – chociażby popularny sildenafil – ponieważ zwiększają czas wysokiego stężenia cGMP. Jest to dobry sposób na leczenie zaburzeń erekcji.
Zaburzenia erekcji

Nazywamy w ten sposób niezdolność do utrzymania lub osiągnięcia wzwodu w stopniu możliwym do odbycia stosunku. Do 1992 roku zaburzenia erekcji nazywano impotencją, ale zmieniono ten stan, ponieważ ma pejoratywny odcień i implikuje nieodwracalnością owego problemu. Zaburzenia erekcji mogą być różne, mniej lub bardziej niebezpieczne. Najczęściej przebiegają jako:

Brak twardości, która umożliwia penetrację,
Całkowity brak wzwodu,
Brak możliwości utrzymania wzwodu na tyle, by odbyć pełny stosunek seksualny.

Główne czynniki odpowiadające za zaburzenia erekcji

Niedobór testosteronu – średnio nawet 3 na 10 mężczyzn (głównie po 65 roku życia),
Stres i wahania emocjonalne – średnio 2 na 10 mężczyzn,
Zaburzenia depresyjne, psychiczne itd. – średnio 1 na 10 mężczyzn,
Cukrzyca – średnio nawet 2 na 10 mężczyzn w wieku 30 lat, 6 na 10 mężczyzn w wieku 60 lat oraz 9 na 10 mężczyzn po siedemdziesiątce,
Choroby układu krążenia – średnio nawet do 8 na 10 mężczyzn z chorobą wieńcową oraz nawet 2 na 10 mężczyzn z nadciśnieniem tętniczym,
Choroby gruczołu krokowego,
Narkotyki, alkohol, papierosy,
Zmiany naczyniowe,
Niewydolność wątroby,
Niewydolność nerek,
Stwardnienie rozsiane,
Miażdżyca,
Patologie funkcji prącia,
Branie niektórych leków.

Leczenie zaburzenia erekcji

W Polsce na zaburzenia erekcji cierpi prawie 3 miliony mężczyzn, gdzie 95% przypadków jest możliwa do wyleczenia. W niektórych przypadkach pomaga psychoterapia, podczas której uświadamia się parze, że jest to problem dotykający wielu związków, postępuje z wiekiem, ale jest możliwe do wyleczenia. W wielu przypadkach to nie wiek jest przeszkodą, a choroba, której jednym z objawów jest właśnie zaburzenie erekcji.

W leczeniu ED (zaburzeń erekcji) wykorzystuje się preparaty farmakologiczne, takie jak preparaty testosteronu, apomorfinę i anhibitory fosfodiesterazy typu 5.